W kokonku :)

Witajcie Kochani! Moje marzenie, o którym wspominałam Wam w poprzednim poście spełniło się i to już na drugi dzień! W końcu spadł śnieg ❄❄❄, który niewątpliwie jest kolejnym symbolem Bożego Narodzenia. Sypało cały dzień, temp. -2 więc nie topniał, a naszej radości nie było końca :). Nie mogłam syna do domu zaciągnąć, tak szalał z kolegami :). Lepili bałwana, była bitwa na śnieżki, a i ja kilka razy dostałam :)). Obowiązkowo został zrobiony śnieżny anioł i choć to wszystko trwało zaledwie jeden dzień, to endorfiny dały o sobie znać i utrzymują się do dziś :)). Nie wiem ja wy, ale ja śnieg uwielbiam! Nawet nasz gburowaty dozorca wyjątkowo zrezygnował z odśnieżania - poczekał aż dzieci pójdą do domów. Chyba magia świąt działa :)).

Jak śnieg to i trzeba było szybciutko do domu po skarpeciaki pobiec, taka sesja to skarb :)). Tym razem wzięłam słodkiego, śpiącego, otulonego maluszka - to moja wersja Bodiego w kokonku, którego uszyłam w ramach czwartej odsłony zabawy „Oblicza, odbicia, odsłony sztuki” organizowanej przez Izunię z bloga Rękodzieło przy kawie. Zdjęcie inspiracyjne znajdziecie TUTAJ.

Kiedy robiłam jemu zdjęcia mocno sypał śnieg więc jak dokładnie przyjrzycie się, lodowe gwiazdki znajdziecie na buźce, czapeczce, troszkę na kokonku, chociaż na nim wyjątkowo szybko topniały - stąd małe mokre plamki :)).  Maluszkowi to jednak nie przeszkadzało i nadal słodko spał :).

Oczywiście inspiracją do uszycia skarpetkowego malucha była zabawa Izuni, ale to, że wygląda tak, a nie inaczej to nie przypadek :). W rodzinnym albumie mam piękne zdjęcie synka w zimowej scenerii, jak był malutki i podobnie opatulony w wózeczku :).

Miał podobną śliczną błękitną czapeczkę, ecru szaliczek i zawinięty był w bardzo ciepły kocyk z wielbłądziej wełny, który przyjechał do nas z Mongolii jako prezent. Do dziś to nasz ulubiony koc :).

Czasami na takie wspominki mnie bierze, bo jak to się mawia po dzieciach widać jak czas szybko płynie. Kiedyś mały, słodki bobas otulony w kokonek, a dziś młody, wspaniały nastolatek, licealista, moja duma, wyższy ode mnie, któremu chętnie podbieram co fajniejsze bluzy... No dobra i czasami  jeszcze koszule w kratkę oraz bluzki z krótkim rękawem :)).  

Jedno tylko nie zmienia się - niezależnie ile lat będzie miał, w moich oczach na zawsze pozostanie bobasem otulonym w kokonek, którego kocham ponad życie 💗.

Izuniu dziękuję kochana za kolejną, tak wzruszającą odsłonę zabawy, a Wam Moi Drodzy za odwiedziny, ciepłe słowa i za to, że choć do świąt coraz bliżej, zapewne dużo przygotowań macie, a mimo wszystko wciąż zaglądacie do mojego twórczego świata i jesteście tutaj ze mną.

Ściskam Was mocno, dużo zdrówka Wam życzę i śniegu jeśli go lubicie :)!

Justyna