Dziewczynka z koszem

Witajcie Kochani! Pogoda w dalszym ciągu piękna i słoneczna :). Ostatecznie pokonałam już wszystkie choróbska więc wróciło we mnie życie i z pełną energią korzystam z każdego jesiennego dnia :). W końcu mogłam z mężem pojechać na grzybobranie (przygotuje odrębny post) i ponownie wprawić w ruch swój rower. Do tego więcej już robótkuje, ponieważ październik zapowiada się intensywnie, a jesienna, słoneczna aura do tego mnie zachęca :)). Niecierpliwie czekam na spadające, kolorowe liście - uwielbiam je zasuszać! Bez zmian pozostała tylko jedna kwestia ... :))). Jak miałam wybór ogarnąć gigantyczną górę prania i prasowania, czy uszyć dziewczynkę z koszem to wybrałam bez wahania to drugie :))). Oto ona - moja wersja do zdjęcia zaproponowanego przez Izunię z bloga Rękodzieło przy kawie w ramach jej zabawy Oblicza Odbicia Osłony Sztuki.

Zdjęcie zostało zapożyczone. Źródło zdjęcia TUTAJ

Fotografia wzbudza mnóstwo emocji, zwłaszcza wywołuje smutek, żal, ale na przekór jej wydźwiękowi mnie rozczuliła. Interpretację wykonałam z przyjemnością :)). Dziewczynka ma urocze spodniachy, a jak wiecie ostatnio lubię tę część garderoby zwłaszcza na lalkach więc każda okazja by uszyć kolejnego spodenkowca jest idealna :))). A po drugie ma śliczną chustę, która ją opatula. Kocham chusty, sama nosiłam na główce jak byłam mała, zresztą nosze do dziś tylko na ramionach :))) oraz chusty uwielbiała moja cudowna prababcia - miała ich całkiem pokaźną kolekcję :)). Im dłużej przyglądałam się tej fotografii, tym bardziej mnie zachwycała. Niezwykłe ujęcie! Nie chciałam jednak szyć lalki w wersji smutnej, przytłaczającej, z naburmuszoną minką. Zrobiłam więc tak jak lubię - pogodnie, kolorowo, słodko :).

Zdjęcie na tyle mnie również zaintrygowało, że postanowiłam pobawić się w detektywa i poszukać trochę w internecie, w której części świata takie charakterystyczne kosze są noszone przez dzieci i jak domniemałam przez kobiety.  

 

Nie wiem, czy dobrze odkryłam, ale jest to charakterystyczne min. dla grup etnicznych zamieszkujących górskie tereny Wietnamu. Chodzi mi po głowie zwłaszcza plemię Hmong, z okolic Sao Pa w północnej części kraju. Takie kosze to podstawa by przetransportować różne rzeczy i nie ma w tym nic złego, że noszą je również dzieci. Taka kultura. Jak to w górach bywa, pogoda jest kapryśna więc i zdjęcie dziewczynki deszczowe. Niestety są to tereny zagrożone błotnymi lawinami, biedne, a ludzie mieszkają w trudnych warunkach często bez dostępu do bieżącej wody. Bardzo przypomina mi to wieś Bakhmaro położoną wysoko w górach Gruzji (ponad 2000 m n.p.m), którą odwiedziliśmy kilka lat temu. Tam również ludzie mieszkają w trudnych warunkach, bez wody, łazienek, w domach przypominających ruiny. Zresztą co tu dużo pisać... i u nas w Polsce jest jeszcze wiele biedniejszych wiosek i ludzi mieszkających w ciężkich warunkach, podobnych do tych, o których przed chwilką wspomniałam :(. 

Co ciekawe, Bakhmaro ze względu na swój specyficzny mikroklimat ma krystalicznie czyste powietrze i jest bardzo popularnym uzdrowiskiem dla dzieci z chorobami układu oddechowego. To takie sanatorium dla dzieciaków i rzeczywiście dziecięcą radość widać oraz słychać na każdym kroku.  Poniżej kilka zdjęć właśnie z Bakhmaro. 

Wróćmy jednak do tematu posta :). Kochani jeżeli chcecie poczytać o tej niezwykłej grupie etnicznej  Wietnamu, jaką jest Hmong, poszerzyć wiedzę i obejrzeć dużo fantastycznych zdjęć - również dzieci z koszami i w podobnych klapkach, jakie ma dziewczynka z fotografii powyżej, to polecam tę stronę  girlonatrail.pl. 

Bardzo dziękuje Izuni za drugą odsłonę zabawy. Dzięki niej nie tylko miałam okazje uszyć kolejną lalkę w spodenkach, ale przede wszystkim przenieść się w odległe zakątki świata, zdobyć dodatkową wiedzę, poszerzyć horyzonty myślowe i powspominać naszą miesięczną, pełną wrażeń i przygód podróż po Gruzji. Izuniu 💗!

Kocham podróże, poznawać nowe kultury, miejsca i przeżywać to wszystko z rodzinką. Szkoda, że wirus nas zatrzymał, ale z drugiej strony jeszcze tyle pięknych chwil przed nami :))). Już mamy plany na kolejne wojaże po świecie, czekamy zatem z mężem cierpliwie aż pandemia będzie tylko niemiłym wspomnieniem... 

Ściskam Was mocno i bardzo dziękuję za każdą obecność na moim blogu oraz za tyle przemiłych komentarzy :)))! Buziaki,

Justyna

💗💗💗

Dziewczyny kochane, dziękuję tym pośród Was, które zapisały się na Jesienną Wymiankę :))). Bardzo mi miło, ciesze się ogromnie!!!! Oczywiście jest jeszcze kilka dni na zapisy więc kto chętny to zapraszam (TUTAJ)! Mam jeszcze do Was jedno pytanie i jednocześnie prośbę. Tak bardzo nieśmiało chciałaby przyłączyć się do nas moja mamcia Jadzia :). Nie ma bloga, tylko konto na FB, ale odwiedza Wasze blogi, kiedyś wysyłała życzenia naszym blogowym koleżankom, które miały marzenie o określonej liczbie kartek na okrągłe urodziny, no i od ponad 30 lat przepięknie haftuje. Jej obrazy były wielokrotnie wystawiane w kraju, za granicą, zdobywały liczne nagrody, nawet prasa lokalna o mamci rozpisywała się :). Tworzy na bardzo wysokim poziomie. Jest solidna więc jestem pewna, że włożyłaby w Jesienną Wymiankę całe serce! Kontakt również nie będzie problemem (mamcia napisze maila). Nie wiem, czy ostatecznie zdecyduje się, ale czy nie miałybyście nic przeciwko temu? Byłabym bardzo wdzięczna :). A już w następnym poście, który opublikuje 30.09 podam kto komu wysyła paczkę :)). Zapraszam więc do śledzenia by nic nie umknęło. :)