Skarpetkowa Owieczka

Witajcie Kochani!!  W końcu mogę odetchnąć z ulgą - dziś był ostatni dzień egzaminów, syn ogólnie bardzo zadowolony więc czas na krótką przerwę i mały, zasłużony odpoczynek. Ale zanim złożę Wam Wielkanocne życzenia i "ucieknę" dość daleko, to przedstawiam moją SKARPETKOWĄ OWIECZKĘ. Początkowo miał być baranek, ale ostatecznie wyszła oto taka milutka i mięciutka panna 🐑

Pomysł zrodził się spontanicznie kiedy robiłam porządek w pudle z włóczkami. Miałam jeszcze troszkę tej w kolorze ecru bo zostało mi po szyciu lalkowych włosów więc stwierdziłam, że spróbuję czegoś nowego "skarpetkowego"   😊. Napiszę Wam szczerze, że w rzeczywistości ta owieczka jest bardzo urocza, puszysta i miękka, jak stwierdziły moje dzieci "taka do przytulania". Nawet nóżki zrobiłam jej takie "owieczkowe" 😁. Poniżej kilka szczegółów:

Miała powstać jeszcze jedna, ale już nie zdążyłam uszyć 😔. Wiem natomiast jedno, że w przyszłym roku oprócz zajączków koniecznie i owieczki muszą się pojawić w większej ilości.  Posyłam ją na zabawę u Reni (KLIK),

a nie przedłużając, ponieważ przed Wielkanocą każdy ma mnóstwo przygotowań, pragnę Wam Moi Drodzy złożyć życzenia:

🐣🐣🐣

Gdy nadejdzie Wielkanocny poranek,

Niech spełnią się życzenia tęczowych pisanek.

Mazurków kajmakowych, bazi srebrzystych,

Bogatego Zająca i kurczaków puszystych.

Świątecznego nastroju, spotkań z najbliższymi,

Lukrowego baranka, a w poniedziałek - głowy wodą zmytej!

Wesołego Alleluja!!!

Kochani, do zobaczenia po świętach 😊! Odpoczywajcie i spędzajcie wspaniale czas z najbliższymi!

 Justyna

Skarpetkowy Zając - DIY

Witajcie Kochani! Za oknem paskudnie, do Wielkanocy coraz bliżej, a u nas atmosfera bardziej przedegzaminacyjna niż świąteczna bo w poniedziałek syn pisze. Dzisiaj więc z myślą o wszystkich zapracowanych i przygotowujących się do Wielkanocy, pokażę jak bardzo łatwo zrobić SKARPETKOWEGO ZAJĄCA. Zając jest tak łatwy, że śmiało możecie zaangażować dzieciaki 😊. Dwa lata temu robiłam takie zające z dziećmi w przedszkolu młodszego syna (kiedy jeszcze tam chodził). Maluchy były zachwycone i bardzo z siebie dumne, że dały radę. Nic tak nie cieszy jak własnoręcznie zrobiona maskotka, a zające 🐇 wyszły dzieciom CUDOWNE!  Ten kurs publikowałam już na blogu w zeszłym roku, ale biorąc pod uwagę że wówczas niewiele Osób do mnie zaglądało gdyż były to moje początki blogowania, postanowiłam go przypomnieć 😊. Może komuś z Was Moi Kochani się przyda.

A oto szybki TUTORIAL:

Skarpetkowy zając

1. Potrzebne materiały:  Jedna skarpetka w dowolnym rozmiarze i kolorze (zające nie muszą być szare); mulina lub kordonek; nożyczki, wata lub inne wypełnienie np. kulka silikonowa; opcjonalnie wstążeczka i guziki bądź koraliki na oczy (oczy mogą zostać również narysowane flamastrem przez dziecko).

2. Wykonanie:

•  Wybieramy skarpetkę zwracając uwagę, aby jej góra była długa. Ja wybrałam białą w rozmiarze dziecięcym. 

•  Wypełniamy ją w środku, ale tylko do miejsca gdzie zaczyna sie pięta.

•  Zawiązujemy bardzo mocno.

• Zawiązujemy drugi raz mocno, ale tym razem  pośrodku.

• Z tej długiej części wycinamy uszy. Jeżeli robicie zająca z małymi dziećmi lepiej wytnijcie uszy sami.

• Wycięte uszy wiążemy na supełek. Zając gotowy 😊. Czas na ozdabianie. Tu macie spory wybór, wszystko zależy od materiałów jakie posiadacie, czasu i wyobraźni. Powodzenia 😊.

Mój wygląda tak:

Kiedy syn był mały takich zajączków robiłam bardzo dużo. To były jego ukochane przytulanki 😊. Zając to piękny symbol Wielkanocy, a i równie wspaniała jest tradycja obdarowywania tzw. "Zajączkiem".  Nie będę już o niej pisała bo świetnie zrobiła to moja blogowa koleżanka Lucynka i  o "Zajączku" możecie poczytać na blogu  kufereklucyny.blogspot.com.

🐇🐇🐇🐇🐇🐇

Na koniec pochwalę się, że do mnie już przyszedł - piękny i wspaniały 😊. A zostać nim postanowiła moja blogowa Dobra Duszyczka Bożenka nie tylko spełniając moje marzenie o jednej z jej chust, ale obdarowując mnie jeszcze innymi wspaniałymi prezentami.  Do chusty dostałam  w prezecie czapkę i rękawiczki. Wszystko tworzy śliczny komplet i wspaniale się w nim czuję bo już wypróbowałam 😊. To było jedno z moich największych marzeń gdyż jestem ogromną fanką Bożenki dzierganych cudowności i za każdym razem kiedy zaglądam na jej bloga zakochuję się w nich od nowa. Bożenko 💓!!!

Prace autorstwa http://chrzaszczowe-robotki.blogspot.com

W paczce znalazła się również cudowna serwetka, słodkości, daktyle, kawka, piękne włóczki na lalkowe włosy 😍, kubeczek, książeczka, magnesik, kartka z życzeniami i piękny list.

Bożenko dziękuje jeszcze raz 💓!!!  

Moi Drodzy, mam nadzieję że spróbujecie zrobić takie małe, słodkie, skarpetkowe zajaczki, a ja w przyszłym poście pokażę Wam moją najnowszą skarpetkową pracę nawiązującą do Wielkanocy 😍. A teraz uciekam bo na wieczór mamy zaplanowany rodzinny, domowy seans filmowy z klasyką filmu, czyli "RAMBO" . Pamiętacie ten film? Ja oprócz mojego ukochanego "Forrest Gumpa", "Przeminęło z Wiatrem" i "Podróży do zarażonego świata" mogłabym oglądać go w kółko. To moje cztery najlepsze filmy od zawsze!

Ściskam Was mocno i dziękuję za tak wspaniałe odwiedziny! 

Justyna

Kiedy noc się kończy, a dzień zaczyna...

Kiedy noc się kończy, a dzień zaczyna przyroda ze snu się budzi i swój rytm zaczyna. Nocne zwierzęta już w ukryciu schowane, a te dzienne jeszcze zaspane wraz ze wschodem słońca się z nami witają. Motyle, bo o nich dziś u mnie mowa, otulone pierwszymi promieniami słońca nieśmiało dzień rozpoczynają.  Pewnego poranka właśnie o wschodzie słońca jednego z nich spotkałam w ogrodzie. Co tam robił tak wcześnie? Sama nie wiem, pytać nie zamierzałam…, ale przysiadł mi delikatnie na dłoni.

Jego skrzydła pięknie mieniące, delikatne niczym pergamin przepuszczały pierwsze promienie słońca.

Był maleńki może z 8 cm mierzył, lekki, subtelny, a jego oczy jak czarne węgielki skrzące.  Cóż on miał na głowie!!! Jakby las, ogród i pole zabrał sobie. Tam bowiem lata szczęśliwy i wolny, napawając się pięknem przyrody.

Lecz jeszcze coś w nim mnie urzekło. Maleńka, maciupeńka spódniczka o szerokości ziarenka. Jak mi powiedział: szyła mu mama wczoraj w nocy.

Chwilę ze mną jeszcze pobył więc jego urokiem wzrok nacieszyłam, po czym grzecznie się ukłonił i poleciał.

To było wyjątkowe spotkanie, pełne emocji i wzruszeń bo takie baśniowe motyle można spotkać tylko u mnie w ogrodzie …

Niech frunie niosąc radość i uśmiech, a kto wie może i Wy go o wschodzie słońca spotkacie…

Kochani, a kto pragnie go ujrzeć jak pięknie wśród drzew się kołysał tutaj filmik jest dla Was ode mnie i mojego syna:

Maleńkiego motylka posyłam na wyzwnaie https://szuflada-szuflada.blogspot.com/2019/04/wyzwanie-kwietniowe.html

A Wam Moi Drodzy dziękuję z całego serca 💓 za wszystkie słowa wsparcia pod poprzednim postem !

Justyna