Każdy powinien mieć swojego Anioła...

Czy wierzycie w istnienie Aniołów? Ja tak. Głęboko wierzę, że mam swoje dwa Anioły - moją kochaną prababcię i babcię. Jeszcze jak żyły to zawsze mi powtarzały, że nawet jak umrą to będą nad nami czuwać i ja wierzę, że tak jest do dziś... Były trudne, niekiedy niebezpieczne sytuacje, których udało się uniknąć i wtedy  pojawiała się pierwsza myśl - moje Anioły mnie ochroniły. Ktoś pomyśli, że jestem głupia, naiwna, że to po prostu szczęście lub szereg innych okoliczności i decyzji na to wpłynęło. Ale czy na pewno jesteśmy w stanie, tak na sto procent, zakwestionować istnienie naszych Aniołów? Ja nie jestem, a żyjąc z poczuciem, że ktoś nad nami czuwa jest łatwiej, lżej, przyjemniej... Czasami mawiamy, że naszymi Aniołami są przyjaciele, rodzina, lub obcy ludzie niosący bezinteresowną pomoc. Jedno jest pewne - szyjąc kolejne aniołki doszłam do wniosku, że każdy powinien mieć swojego ANIOŁA, niezależnie w co wierzy, gdzie mieszka, jak wygląda i co robi. Obdarowując kogoś aniołem to piękny gest, bardzo wymowny. Chcemy po prostu by symbolicznie daną osobę chronił.

No więc ja też szyję anioły, w różnych wersjach bo chcę by przed świętami trafiły do nowych domków, również takich gdzie są one szczególnie potrzebne. Aniołka, którego dzisiaj Wam przedstawiam (oraz kilka innych) podarowałam na rzecz Fundacji Hospicjum Onkologicznego  św. Krzysztofa  w Warszawie KLIK. To już kolejny rok jak przekazuję im swoje prace i dopóki będę miała siły by szyć  zawsze mogą liczyć na mnie i moje wytwory 💓.

 Moja "przygoda" z pomocą dla Hospicjum w postaci przekazywania rękodzieła zaczęła się przypadkowo. Kilka lat temu, kiedy Bernard chodził jeszcze do przedszkola przygotowałam, filcowe i z masy solnej, prace na kiermasz przedszkolny. Jak okazało się moje świąteczne cudaczki skradły serce nie tylko wychowawczyni (Pani Jagódko pozdrawiam serdecznie!), ale również Pani Dyrektor. I zapytano mnie czy nie mam nic przeciwko, aby ozdoby zamiast na kiermasz trafiły do Hospicjum jako Cegiełki. Zgodziłam się bez namysłu. Ale co to są te cegiełki? Otóż przekazując fant na rzecz Hospicjum jest on sprzedawany jako tzw. cegiełka, a cały dochód przekazywany na działalność Placówki. Cegiełki można kupić bezpośrednio w budynku Hospicjum lub podczas wielkiej Mikołajkowej imprezki, gdzie Hospicjum ma swoje stoisko. Moje rękodzieło sprzedawane jest przede wszystkim podczas Mikołajek.
Od tamtej pory regularnie przed Bożym Narodzeniem wykonuje bezinteresownie,  z potrzeby serca i niesienia pomocy, prace dla Hospicjum.  Tym razem postanowiłam, że uszyję dla nich Anioły i w piątek już je zaniosłam 😊.

Skrzydełka  w świetle mienią się jak diamenty :)

A jeszcze troszkę pochwalę się, że w tym roku również wykonywałam prace, które trafiły do bohaterki Powstania Warszawskiego, wspaniałej autorki wierszy dla dzieci, Pani Barbary Lewandowskiej 💓.  

Więc sami powiedzcie, jak tu nie szyć aniołów skoro niosą ze sobą tyle ciepła, miłości, wiary i za każdym razem wywołują uśmiech na twarzy. A ja jestem szczęśliwa, że chociaż tak mogę wspomóc Hospicjum bo pamiętajcie Moi Drodzy DOBRO ZAWSZE POWRACA!

Udzielam się w jeszcze jednej grupie wspomagającej hospicja onkologiczne, ale o tym napiszę Wam już niedługo.

Kończąc pragnę jeszcze raz podziękować Pani Jagódce, że pokazała mi tą piękną drogę pomocy i wiarę  w moje twórcze siły oraz Wolontariatowi Hospicjum za możliwość przekazywania prac. A  moje skarpetkowe szyjątka niech przynoszą  w nowych domkach wiele radości i szczęścia💓.

Justyna

Wszystkich Czytelników bloga zapraszam serdecznie 6 grudnia na bardzo Mikołajkowy post i małą niespodziankę...

Dziękuje Wam również Kochani za odwiedziny i każde miłe słowo, tak dla mnie cenne i motywujące 😊.