Aniołków ciąg dalszy :)

Witajcie Moi Drodzy! Wszystko co dobre kiedyś się kończy więc po długim weekendzie majowym czas wrócić do codzienności i natłoku obowiązków. No, ale nie marudzę już, bo na to wpływu nie mam, a po co psuć sobie humor 😁.  Pocieszenie jest takie, że mamy Maj a to cudowny miesiąc, wszystko w około jest zielone, a ptaki urządzają przepiękne koncerty.  Czekam jeszcze na słońce, dużo słońca by nasze rodzinne wycieczki rowerowe były przyjemniejsze i dłuższe.   

Dziś na bloga wskoczył kolejny spersonalizowany aniołek i był on drugim prezentem, obok chusty (KLIK) jaki  podarowałam mojej przyjaciółce.  Oj musiałam się mocno powstrzymać by szycie i dzierganie utrzymać w tajemnicy, bowiem miała to być  niespodzianka 😊.

Czasami pytacie mnie jak długo szyję jednego skarpeciaka? Uszycie skarpetkowej laleczki do dla mnie bardzo ważny i długi proces 😊. Zazwyczaj zajmuje mi to od trzech do czterech dni. Do szycia zawsze podchodzę ze spokojem, nie robię nic „na szybko”. Każdy szew, każdy milimetr laleczki jest dopracowany (a przynajmniej staram się by tak było) i ma dla mnie znaczenie, a jeżeli nagle w trakcie szycia zanika wena bądź odczuwam zmęczenie to po prostu odkładam. Nie szyję nigdy „na siłę” lub „bo muszę”.

Zdarzyło się, że ktoś poprosił mnie o uszycie skarpeciaka, a ja odmówiłam ze względu właśnie na krótki termin lub brak pomysłu. Nie lubię takich sytuacji, ale nie potrafię zacząć szyć, kiedy weny brak i w głowie pustka 😟.  Jak ognia 🔥 boję się rutyny twórczej i masowej, taśmowej "produkcji".  

Może jestem jakaś nienormalna, ale wierzę że wraz z lalką przekazuje się pewną energię, pewne emocje, pasję, cząstkę siebie, że ta lalka ma pełnić określoną funkcję.  A wiecie, że zanim podaruję komuś laleczkę to chyba milion razy ją oglądam czy oby na pewno wszystko jest ok, niekiedy do niej mówię i zawsze daje jej pożegnalnego buziaka... Chyba jednak zwariowałam 😨.

Czasami przeglądam zdjęcia ręcznie robionych lalek na Instagramie i pośród wielu setek klonów są też lalki perełki, od których bije ciepło, oryginalność i osobowość twórcy.  Uwielbiam je i ich zdjęcia mogłabym oglądać w kółko. Z wieloma takimi lalkowymi twórcami (nazywamy siebie "dollcreators" lub "dollmakers") mam kontakt. Mam również swoje "bratnie skarpetkowe dusze".  Jednym słowem dla mnie lalki to coś więcej niż zszyty ładnie skrawek materiału.  
A skoro jestem przy lalkach to pochwalę się Wam, że dostałam piękny materiał i dodatki na lalkową spódniczkę,  od wspaniałej blogowej koleżanki Kamelii. Kamelio dziękuję jeszcze raz 💗. Dziękuję również Lucynce za przysłanie ślicznego magnesiku z Zielonej Góry (nasza kolekcja powiększa się 😊 ) oraz ciekawostek o  mieście, a także Beatce za kartkę.

Kochani na sam koniec pokażę Wam jaki wczoraj mieliśmy zachód słońca.  Był tak piękny i zapierający dech, że wiele osób na ulicy robiło zdjęcia, a nasze lokalne fora  internetowe publikowały cudne fotki. Ja również uwieczniłam ten pełen magii i uroku widok kiedy wracaliśmy z mężem do domu. 

Bo taka jest właśnie moja Warszawa - piękna, pełna uroku i magicznych miejsc; trzeba tylko wiedzieć gdzie ich szukać. A jak już się je odkryje to można całkowicie pogrążyć się w miłości do tego miasta 💜.

Ściskam Was mocno, dziękuję za Wasze ciepłe odiwedziny, życzę miłego tygodnia i mnóstwo wiosennego słońca 😊 !

Justyna