Buszując w zbożu :)

Witajcie Kochani! Tydzień zaczął się deszczowo, ale na szczęście po kilku dniach słonko wróciło i znów mogę cieszyć się z naszych rowerowych wycieczek :). Wakacje trwają w najlepsze, chociaż pomalutku przestawiam się na wrzesień i początek roku szkolnego. Ciągle zastanawiam się jak to będzie...  

Kilka postów wcześniej pisałam Wam, że mknąc jednośladem mijam niezwykle malownicze krajobrazy Pojezierza Gnieźnieńskiego. Oprócz jezior są to wsie, lasy, łąki i pola. To właśnie te ostatnie kradną mi serce. Nie ma piękniejszego, sielskiego, spokojnego widoku niż złote kłosy zbóż o zachodzie słońca. Nie wspomnę już o zapachu! Kiedy byłam mała robiliśmy z przyjaciółmi w zbożu bazy i ciągle w nim buszowaliśmy :)). Oczywiście trzeba było uważać - perspektywa spotkania wściekłego gospodarza nie była miła. To piękne, pełne dziecięcej radości chwile, a na ich wspomnienie ciągle się uśmiecham. Do dnia dzisiejszego kocham zboże! Ostatnio jak jechałam z mamcią rowerem na chwile zatrzymałyśmy się odpocząć, a ja położyłam się w kłosach żyta. Mam zdjęcie pamiątkowe, ale już oszczędzę Wam tego widoku :))). Za to moją szkatułkę po prostu musiałam obfotografować :)). Dlatego dziś będzie dużo zdjęć, nie mogłam zdecydować się, które wybrać :)).

Szkatułka to klasyczny decoupage. Pomalowałam ją farbami akrylowymi, zrobiłam przecierki, pocieniowałam białą farbą metodą suchego pędzla oraz dodałam szablon :). Wieczko zdobi serwetka z polnymi kwiatami, którą delikatnie ozdobiłam w prawym górnym rogu również szablonem.

Bardzo zależało mi aby uzyskać nie tylko sielski efekt, ale również nadać szkatułce klimat kojarzący się z latem, zbożem, beztroską.

Wakacje to czas na odpoczynek z książką w ręku więc nie mogło zabraknąć zakładki, oczywiście tworzącej ze szkatułką komplet :).

Uwielbiam przyrodę jako tło do robienia zdjęć robótek. Nawet jeśli nie jest idealnie to te fotografie zawsze niosą ze sobą miłe wspomnienia i przywołują wspaniałe chwile spędzone na odkrywaniu tego czego na codzień nie dostrzegamy lub po prostu nie mamy czasu, aby to zauważyć. I wiecie co Kochani... chociaż w tym roku są to moje bezwyjazdowe wakacje to już dziś śmiało mogę stwierdzić, że należą do jednych z najbardziej udanych, z ogromną ilością śmiechu, radości, wspólnych przygód z bliskimi i odkrywaniu na nowo rzeczy tak oczywistych, że aż wstyd pisać jakich :).

Tak niewiele nam do szczęścia potrzeba... szkoda, że czasami o tym zapominamy...

Trzymajcie się zdrowo, spoglądajcie ku słońcu i pomimo ciężkich dni nie traćcie wiary i uśmiechu :).

Justyna