Kot z sardynką

Witajcie Kochani wrześniowo!!! Zawsze cieszyłam się z początku nowego roku szkolnego, ale tym razem nie odczuwam tej miłej emocji... Mam mieszane uczucia. I napiszę Wam bardzo szczerze - boje się :(. Muszę jednak ten lęk okiełzać i nie pozwolić, aby zdominował najbliższe miesiące.  Trzeba żyć w miarę normalnie, spoglądając na przyszłość przez różowe okulary. Dobrze, że chociaż w szkołach moich synów uczniowie będę nosili maseczki. Dziś mam pierwsze zebranie (on-line) więc zapewne dowiem się więcej. Zobaczymy jak to będzie. Byle do następnych wakacji :))). I to tyle w temacie powrotu do szkoły (szkoda nerwów), czas na coś radosnego, kolorowego i sympatycznego, czyli na KOTA Z SARDYNKĄ, który ostatnio podbił serca wielu blogujących rękodzielniczek :))). Oto moja wersja:

Swoje „narodziny” zawdzięcza on Izuni z bloga Rękodzieło przy kawie i jej nowej, jakże ciekawej i wspaniałej zabawie Oblicza, odbicia, odsłony sztuki (po szczegóły zapraszam TUTAJ, na bloga Izuni). W skrócie napisze tylko, o co chodzi :). Raz w miesiącu będziemy tworzyć pracę, w dowolnej technice, inspirując się konkretnym zdjęciem :). Reguły są bardzo elastyczne, w niczym nie ograniczają, wprost idealne dla mnie :)).  A jak już zauważyliście wrzesień należy do uroczego kota z sardynką :). 

Zdjęcie inspiracyjne, które  wzięłam z bloga Izuni

Początkowo miałam inną wizję owego kota, ale moja miłość do skarpet wygrała :)). No nie mogłam go nie uszyć :)). Ale żeby nie było... ja tylko zszywałam, a jego projektantem był młodszy synek :)).  To taki nasz koci wspólny projekt :)).  Bernard uwielbia koty!!! Ma bzika na ich punkcie!

Kotek miał siedzieć i być ubrany :). Bernard „zanurkował” w moich skarpetkowych skarbach i wybrał te radosne, kolorowe, tęczowe. I Kochani, zapewniam Was, że nie ma w nich żadnego politycznego podtekstu. To tylko skarpeta (zresztą moja ulubiona) inspirowana najpiękniejszym zjawiskiem przyrodniczym - tęczą :).

Łapki, oczywiście ze skarpety, są ruchome i kociak może robić „A kuku, jestem wstydziochem”, udawać, że je rybkę lub po prostu mocno ją tulić :)).

Sardynka... ona nam kłopotu przysporzyła najbardziej. Ostatecznie wyszła bardziej płotka :)). 

Kotek miał ją zjeść i trzymać w pyszczku, ale zaprzyjaźnili się :). Nic tak nie zbliża jak egzystencjalne rozmowy :). A tak na poważnie, pyszczek bardzo spodobał się Bernardowi, że prosił abym nie doszywała ryby :).

Nasz kotek jest bardzo ciekawy świata i żądny wiedzy. Nawet książki chce czytać :).

Bardzo dziękuję Izuni za tą zabawę. Gdyby nie ona kotek pewnie nie powstałby nigdy. Dzięki niej świetnie się bawiłam, stworzyłam nową wersję skarpeciaka dalej rozwijając swój warsztat twórczy, a co najważniejsze Bernard zyskał ukochanego pluszaka, z którym nie roztaje się na krok :)). Już przebieram niecierpliwie nogami  w oczekiwaniu na kolejne inspiracyjne zdjęcie :)).

💗💗💗

PS. Kochani pamiętacie moją szydełkową „golaskę” królisię z poprzedniego posta? Otóż ma już ubranko, śliczną seledynową sukienkę wykonaną również według kursu Uli K. :)).

PS. A kto pamięta pachnącego lawendą aniołka (TUTAJ POST)? :)) On z kolei pofrunął na licytację Allegro Charytatywni dla Lili Walczak. Jeżeli ktoś pośród moich cudownych Czytelników chciałby go przygarnąć, wspomagając jednocześnie szczytny cel to zapraszam na licytację TUTAJ. Pokrywam koszty wysyłki, a jako mały gratis dokładam zakładkę do książki wykonaną dekupażem :)). Zachęcam Was jak tylko mogę :). Dla przypomnienia lawendowy skarpeciak wygląda tak:

PS. No i na sam koniec... :)). Kochani pisałam poprzednio, że dziś podam do kogo pojedzie czwarty aniołek. Dziękuję tym pośród Was 💗, które wyraziły zgodę na ponowne losowanie :). Nie przedłużam już i z przyjemnością ogłaszam, że ostatni anielski skarpeciak poleci do:

Kasi S. autorki bloga Niezwykły urok codzienności

Kasiu  gratuluje Tobie kochana i proszę o kontakt w sprawie wysyłki :)).

💗💗💗

To już wszystko na dziś Moi Drodzy :). Coś długi post mi wyszedł, ale wraz z ochłodzeniem wróciła moja wena pisarska i twórcza (w głowie aż miesza mi się od kolejnych pomysłów na skarpeciaki). I póki co nawet wirus jej nie pokona :))). Oj, mogłabym mieszkać w chłodniejszej części świata... najlepiej w Laponii w sąsiedztwie świętego Mikołaja :))).

Buziaki i do następnego spotkania

Justyna :).