Skarpetkowy muchomor

Witajcie Kochani! Pierwszy tydzień września za mną i z dumą mogę stwierdzić, że wszystko, co szkolne już ogarnęłam, wpadając z powrotem w dobrze znamy mi rytm :)). Był to bardzo intensywny i męczący tydzień, ale póki co jest dobrze i oby tak już zostało. Dzieciaki szczęśliwe, dzielnie noszą maseczki, przestrzegają zasad, szkoły znów tętnią życiem. Moi synowie z energią i uśmiechem na twarzy każdego ranka idą zdobywać wiedzę :). Życie wraca (prawie) na prawidłowy tor. I ludzie znów się uśmiechają, rozmawiają, żartują czekając pod szkołą na pociechy. Widać jak bardzo tęskniliśmy za takimi zwykłymi kontaktami międzyludzkimi i pogaduszkami o pierdołkach :). Może zatem ten powrót dzieci do szkół na dobre nam wyjdzie i uchroni przed depresją, poczuciem osamotnienia, bezsilności? Ciesze się, że każdego dnia spotykam znajome twarze - jest tyle do opowiedzenia! Wciągnęłam się w wir obowiązków, wieczorami padam zmęczona, ale dzięki temu zapominam o wirusie i wszystkim, co z nim związane. Zatem czy oswoiłam już lęk, o którym jeszcze niedawno pisałam (dziękuje Wam 💗 za słowa wsparcia i otuchy), odnalazłam spokój, złoty środek w korona świecie? Nie wiem, ale tak już może zostać :). Ludzki uśmiech jest bezcenny, najlepsze lekarstwo na wszelkie zło, a człowiek to istota stadna i nic tego nie zmieni :)).

Wirus swoje, my swoje, przyroda swoje :)). Zbliża się jesień - moja ukochana pora roku i już niedługo razem z mężem wyruszę na grzybobranie :))). Oczywiście będzie wyglądało jak co roku (pisałam o tym TUTAJ), zabawnie, z dużą dozą śmiechu :))). W skrócie - mąż zbiera grzyby jadalne, ja szukam pięknych trujaków, zwłaszcza muchomorów by podziwiać cudowne czerwone kapelusze :)). No kocham je miłością wielką!!!! Póki co nie widziałam ich jeszcze w lesie (zdjęcie powyżej zrobiłam w zeszłym roku) więc na pocieszenie i z tęsknoty uszyłam takiego skarpetkowego malucha :))).

Ten pomysł chodził mi po głowie od wakacji :)). Z niecierpliwością czekałam aż go zrealizuję :)).  Czy ja już Wam pisałam, że kocham te swoje skarpety ?:))))

Sam muchomorek nie byłby szczęśliwy więc wkomponowałam go w leśne otoczenie. Prawie wszystko wokół niego zbierałam razem z mamcią i dziećmi w lesie - szyszki, patyki, jarzębinę, wrotycz, żołędzie.  Piękny zapach roztacza się, a to głównie dzięki wrotyczowi.

Muchomorek stoi na brzozowej podstawce, lekko zeszlifowanej. Nie chciałam aby straciła swój naturalny urok.

Skarpetkowe grzybki jeszcze wyrastają w moim domu :)). Będą kolejne muchomory, borowiki.  Planuje zrobić z nich zawieszki na choinkę. Ostatnio mam szalone pomysły na szycie ze skarpet, ale o tym innym razem... :)

Kochani, kto z Was zagląda na mojego bloga od dawna zapewne pamięta jeszcze jedną lalkę inspirowaną muchomorami :)). Tak dla przypomnienia kilka zdjęć owej damy:

Muchomorek jest jedną z inspiracji w najnowszym wyzwaniu Szuflady - LAS (TUTAJ). To idealna zabawa dla tych, którzy podobnie jak ja kochają to niezwykłe, inspirujące miejsce :).

Kochani, w kolejnym poście pozostaniemy  w leśnych klimatach, a tymczasem ja i moje muchomory życzymy Wam miłego, słonecznego weekendu :))).

Uściski,

Justyna